“Wilt u mij stilte leren?”, vroeg ik. “Ah!”’ zei de meester.
Hij scheen ingenomen. “Is het de grote Stilte die je wilt?”
“Ja, de grote Stilte.”
“Welnu, waar denk je dat ze gevonden kan worden?”, vroeg hij.
“Diep binnenin mij, neem ik aan. Als ik maar diep naar binnen kon gaan, ben ik er zeker van dat ik het lawaai tenslotte kan ontvluchten. Maar het is moeilijk. Wilt u me helpen?”
Ik wist dat hij zou helpen. Ik kon zijn aandacht voelen en zijn geest was zo stil.
“Welnu, ik ben er inderdaad geweest”, antwoordde hij, “jarenlang zelfs ben ik er in geweest. Ik proefde de stilte daarbinnen. Maar op een dag hoorde ik een stem die zei: “Kom, volg mij.” Ik ging er uit en ben er nooit meer in teruggegaan.”
Ik was verbluft. “Maar de Stilte….”
“Ik heb de grote Stilte gevonden en heb ontdekt dat het lawaai binnenin was.”

In stilte is geen binnen en buiten. Stilte is. En is-heid kent geen tegenstellingen, evenals eenheid.

Eenheid of is-heid kent geen voor of achter, onder of boven. Je kunt het vergelijken met de universele ruimte: oneindig, geen grens, geen links of rechts, geen boven of beneden, geen begin, geen einde. Het is.
Alles is in principe stil. Het universum is stil, de aarde draait in stilte om de zon.
Wanneer maakt iets geluid? Wat is geluid eigenlijk?
In de Dikke van Dalen staat: “trillende beweging van de lucht die door het gehoororgaan wordt waargenomen.”
Die trillende beweging in de lucht ontstaat door wrijving, wanneer twee dingen elkaar raken of botsen. Trilling ontstaat door beweging, is beweging. Maar ze wordt pas geluid als ze je trommelvlies raakt en je oor en je brein binnenkomt.
De vraag is of een vallende boom ook geluid maakt als er niemand in de buurt is. We zullen het nooit kunnen vaststellen, want om het vast te stellen moeten we er wel in de buurt zijn. Er rijst de irritante vraag: is er überhaupt geluid? Is geluid er alleen wanneer er een bewust zintuiglijk organisme is die de trillingen opvangt?
Misschien is er pas geluid als jij er bent. Het ontstaat in wezen in jezelf. Vandaar dat de meester zegt: “… het lawaai zat binnenin.”
Maar zodra trilling je oor binnenkomt, gebeurt er nog iets anders. Er gebeuren dingen in je brein.

Een kleine proef op de som:

Als je nu luistert, wat hoor je dan allemaal? Waarschijnlijk is je antwoord: een auto, de wasmachine of een deur, enz. Maar luister dan nog eens goed. Wat hoor je? Je hoort toch niet echt een wasmachine of een auto? In werkelijkheid hoor je een zoemend geluid, een piep, een brom, een knars. Ons brein koppelt aan elk geluid een concept, een plaatje.
Vandaar ook dat de meester het “lawaai” noemt. De geluiden,de beelden en concepten, dat alles vindt binnenin ons plaats, de hele dag door. Zelfs ’s nachts lijkt het niet te stoppen.
Geluid ontstaat in stilte en kan alleen gehoord worden als er een bewustzijn is dat het kan opvangen.

En Stilte IS, ruimteloos, tijdloos.

De taal van de Stilte

Toen de wijze meester eens met welluidende stem enkele verzen in de oude Indische taal, het Sanskriet reciteerde, zei een leerling die geboeid naar hem luisterde:
“Ik heb het altijd geweten, er bestaat geen andere taal op de wereld die goddelijke dingen zo volmaakt tot uitdrukking kan brengen als het Sanskriet.”
“Doe niet zo dwaas”, zei de meester, “de taal van het goddelijke is niet het Sanskriet, maar de Stilte.”

Als stilte de taal van God is, dan zegt het verhaal eigenlijk dat stilte een trilling van God is, want taal is trilling.
In die trilling komt alles op en verdwijnt alles weer. Wat blijft is de stille oer-trilling.
Als jij nu stilte bent, is je ware wezen of je ware natuur de goddelijke oer-trilling.
En de persoon die je denkt te zijn, en het ego dat je denkt te zijn, wat is daarmee?
Die zijn een tijdelijk verschijnsel, zoals de golf op de zee komt en verdwijnt. Een tijdelijk verschijnsel is niet wat je werkelijk bent, alhoewel je het tijdelijke verschijnsel zijn tijdelijke waarde toekent.
Wat je werkelijk bent is onveranderlijk; is dat waarin alles, ook jij als persoon en ego, opkomt en weer verdwijnt – de oneindige oceaan van creatieve Stilte.

Wie ben je?

Een stem vroeg: “Wie ben je?”
“Ik ben Els”, antwoordde de vrouw.
“Ik vroeg niet hoe je heet, ik vraag: wie ben je?´
“Ik ben de vrouw van de burgemeester”, gaf ze als antwoord.
“Ik heb niet gevraagd wiens echtgenoot je bent, maar wie je bent.”
“Ik ben de moeder van vier kinderen.”
“Ik heb niet gevraagd wiens moeder je bent, maar wie je bent.”
“Ik ben onderwijzeres.”
“Ik heb niet naar je beroep gevraagd, maar ik vroeg wie je bent.”
“Ik ben Christen.”
“Ik vroeg niet welke religie je aanhangt, ik vroeg wie je bent.”
“Ik ben degene die bijna elke dag naar de kerk ging en de armen en minder bedeelden steeds heeft geholpen.”
“Ik vroeg niet wat je deed, ik vraag: wie ben je?”
Toen had de vrouw geen antwoord meer; zij kon niets meer bedenken.
Haar geest was leeg. Er was alleen nog maar stilte.
En ineens, in die stilte, wist ze vanuit de diepte van haar hart: ik ben!
Toen fluisterde de stem: “Ja, dat ben je!”

Stilte is Dat wat je bent.

Als geluid in stilte ontstaat, waarin ontstaan dan de dingen die geluid veroorzaken? Ook in stilte?
Geluid komt en gaat in golven, wat blijft is de stilte. Komen de dingen die geluid veroorzaken ook op in stilte en verdwijnen ze er weer in?
De hedendaagse natuurkunde leert ons dat dingen een mix zijn van energietrillingen, vibraties, golven. Golven verschijnen uit stilte en verdwijnen in stilte, zoals watergolven oprijzen uit zee en er weer in verdwijnen. Als geluid pas ontstaat als jij er bent, ontstaan dan de dingen die geluid veroorzaken ook pas als jij er bent? Of ben jij ook een “ding” dat uit stilte ontstaat?
Of ben je in wezen de stilte zelf?

Alles komt op in de stilte zonder die te verstoren…..